Якая галоўная думка твора мы з санькам у тыле ворага словамі з тэксту

Была зима, но все последние дни стОяла оТТепель. На кавкаЗских горах таЯли снега, а море дышало обильными предвесенними испАрениями. Ранним сумрАчным утром машина внЕзапно затихла, а пассажиры, разбужННые этой неожидаННой остАновкой, грЕмучими свИстками и топотом ног по палубе, полусоННые, озябшие и встрЕвожеННые, один за другим стали пОявляТЬся у РУБКИ. Шел беспорядочный говор, а серые космы тумана, как живые, медлеННо ползли по пАроходу. (И. Бунин)

Н. с. ен, хтосьцi;

Р. с. яго, когосьцi;

Д. с. яму, камусьцi;

В. с . яго, кагосьцi;

Т. с. iм, кiмсьцi;

М. с. аб iм, aб кiмсьцi.

На меня падали свинцовые капли.

Словосочетание: свинцовые капли.

Мой самы дарагі чалавек.

Напэўна, тысячы твораў напісаныя пра маму. Для кожнага чалавека мама - гэта самае дарагое і святое ў жыцці. Вельмі цяжка перадаць, што для цябе значыць мама. Гэта ўсё роўна, што напісаць пра значэнне сонца для ўсяго жывога на планеце. Чалавек з самай першай хвіліны свайго жыцця непарыўна і назаўсёды звязаны з мамай. Гэта самае першае слова, якое прамаўляе дзіця, і ў самыя цяжкія хвіліны жыцця мы заўсёды звяртаемся да мамы.

Маю маму клічуць Анастасія. Яна такая ж прыгожая, як і яе імя. У маёй мамы вялікія карыя вочы, а галоўнае яны заўсёды іскрацца пяшчотай і клопатам. Я здзіўляюся, як яна паспявае зрабіць тысячы спраў. У доме заўсёды чысціня і парадак, мама вельмі смачна гатуе. З хатнімі справамі яна спраўляецца лёгка, усё спорыцца ў яе руках. Яна на ўсё знаходзіць час, як быццам у яе сутках больш гадзін, чым ва ўсіх!

Мама працуе лекарам, яе цэняць на працы. Яна з дзяцінства марыла стаць урачом, хацела дапамагаць людзям у цяжкія для іх дні, лячыць іх, падтрымліваць добрым словам у цяжкі момант. З працы, нягледзячы на стомленасць, мама заўсёды вяртаецца дадому ў добрым настроі. А яшчэ яна вельмі вясёлы і спагадны чалавек. У мамы вельмі шмат сяброў. Са сваімі сяброўкамі яна сябруе з ранняга дзяцінства. Толькі вельмі добры чалавек можа захаваць і пранесці дзіцячую сяброўства праз столькі гадоў.

Мая мама самая выдатная, самая лепшая на свеце. Калі я была маленькая, я часта хварэла. Матуля не спала начамі, перажывала, хваляваліся. Я памятаю, як яна вучыла мяне чытаць, пісаць, а яшчэ мама шмат малявалі. Яна распавядала мне казкі і адначасова малявала іх для мяне. Мама - гэта мой сябар, суразмоўца і памочнік. Я заўсёды ў любую хвіліну магу звярнуцца да мамы. Яна мяне заўсёды выслухае, дапаможа і падтрымае ў цяжкую хвіліну. Мама - такі блізкі чалавек, жыццё без якога проста немагчыма. Яна заўсёды побач, родная, кахаючая, клапатлівая. Я не магу нават у думках аддзяліць сябе ад матулі. Яна разам са мной перажывае мае няўдачы, разам са мной радуецца маім поспехам. Мама заўсёды імкнецца засцерагчы мяне ад няправільных учынкаў і крокаў, але, на жаль, я не заўсёды прытрымліваюся яе парадаў, аб чым потым вельмі шкадую.

Як я люблю залезці да мамы на калені, прыціснуцца да яе і адчуць асаблівы, родны пах. У гэты момант я адчуваю такую абароненасць і ўпэўненасць, якую, напэўна, адчуваю птушаняты ў шкарлупіне. Калі мы доўга не бачымся, вельмі не хапае дотыку добрых і далікатных мамчыных рук, яе ласкавага і далікатнага галасы. Вядома, матуля часам можа і заругать, і хмурна зрушыць бровы. Але нават у гэтыя моманты ў яе вачах прадзімае бязмежная любоў і напэўна ад гэтага адчуваеш сябе вінаватай.

Матуля - гэта яшчэ свята. Да раніцы майго дня нараджэння яна заўсёды ўпрыгожвае мой пакой шарамі і рознакаляровымі плакатамі.

Мы ўсе спяшаемся вырасці. Мы стараемся здавацца дарослымі ў школе і ў двары. Але толькі калі надыходзіць ноч і за акном цёмна я зноў маленькі і безабаронны дзіця. Дзіцяці вельмі неабходна, каб матуля паклала зручна падушку, схавала коўдрай, пацалавала і сказала: «Дабранач сонейка, прыемных сноў».

Я вельмі моцна люблю сваю маму. Сілу гэтага пачуцця немагчыма выказаць словамі. Я хачу пажадаць сваёй матулі доўгіх гадоў жыцця, каб яна ніколі не хварэла. А я буду старацца не засмучаць яе.

Нерухома стаяў густы, амярцвелы лес, шчыльна прытуліўшы верхавіны да верхавін,
пераплёўшы галіны, акрыўшыся белымі шатамі крохкай, шапаткой шэрані.
Назбіраўшы яшчэ сушняку, Міколка з дзедам расклалі невялікі агонь, і ён весела патрэскваў, асвятляючы бліжэйшыя дрэвы і згушчаючы цені за ім.
Адштурхоўваючыся, як вёсламі, сваімі вялікімі заднімі лапамі, бабёр хутка і бясшумна плыве па рацэ.
Вось, затрымліваючы паступова ход, ён падплывае да берага.
Сеўшы на заднія лапы, выгнуўшы спіну і абапіраючыся на
хвост, бабёр лёгка перагрызае асінавую галіну.

Синоніми до слова Туга :

скорбота

сум

смуток

тужба

банність

Антоніми:

ослаблений

розслаблений

ответ:Дзень стаяу́ сонечны и цёплы. Вецер сцих зусим, и у́ цёмным небе запалилися першыя зорки. З усходам сонца лисце на дрэвах и трава ззяли пазалотай

Объяснение:

Лисица - адна з самых папулярных дзіцячых казак знакаў. Але як казачны вобраз нададзеная рысы, агульныя для гэтых жывёл у рэальным жыцці. Fox прыгожая: пышны хвост крыху менш, чым палова даўжыні цела, чырвоным паліто і морды ашуканскіх узконосых з прыгожымі карымі вачыма. Акрамя таго лісы стройнае, вытанчанае, яе падоўжанае цела і стройныя ногі, і памер з невялікую сабаку: яна важыць 10,6 kilogrammov.Lisu таксама называюць чырвоным, і гэта сапраўды так, толькі жывот у яе белы, шэры або маленькія карычневыя, і грудзі ярка. Спіна і бакі пафарбаваны ў розных частках па-рознаму: ад ярка-чырвонага да шэрага. У паўночных лясах вогненна-чырвонай лісы і больш, у лесастэпы - жаўтлява-шэрыя і менш. Sivodushki, Крестовки лісіца - Red Fox з'яўляецца адхіленнем ад нармальнага колеру. Самы прыгожы чорна-карычневы мех: ахоўнік валасінкі з белымі вяршынямі зрабіць адценне меха срэбра. Гэтыя лісы шмат гадоў таму пачалі разводзіць на зверафермы, чорна-бурыя лісы ў прыродзе вельмі цяжка redko.Letny лісіны мех і кароткі, у якім яна выглядае зграбней, і нават вялікія даўганогай, ён лісіцы менш, чым узімку. І мех восень-зіма расце - прыгожы, шчыльны. Fox ліняе адзін раз у год - vesnoy.Lisits можна ўбачыць у тундру, лясы, раўніны, горы, балоты, і дзе не ступала нага чалавека, а ў сельскай ўскраіне.

о, как приятен был лес утренний парк, умытый дождем, когда, спустя три часа, мы   пошли прогуляться в нем, восхищенно и удивленно глядя вокруг.