кветки симвализуюць прыгажосць и чысциню беларусскай зямли;
тапор симвализуе баявы нрау. злобу и помству
агонь симвализуе ачышчэнне
крыж симвализуе духоунасць
скрыпка симвализуе дабро, талант и бязварожьи адносины да людзей
вобраз Марыли симвализуе прыгажосць дзяучын Беларуси
вялики сход симвализуе паустанне народа и яго свабоду
торбачки я ня ведаю
Ноч выдалася цёплая і ціхая. Ледзьве калыхаліся на ўзлеску вершаліны сосен, елак. Вознра было ўсыпана залатымі зоркамі. Плыў і гойдаўся на хвалях срэбны ражок месяца. Пад чорным небам сцішылася, заснула вёска. Толькі недзе ля кухні гаўкаў сабака.
Могла бы вам но я не из Беларуси)
з (з)-зычны, зв
в (в')- зычны, зв.і (і)-галосны, ненац.н (н)-зычны, зв.е (э)-галосны, націскныц (ц')-зычны, зв.ьПлачка - незвычайная прыгожая кабета, якая з'яўляецца ў пакінутых дамах, у пустых касцёлах і на руінах і ўвесь час плача. "Вопратка яе - белая, як снег, на галаве чорны ўбор, і чорная хустка накінута на плечы. Твар хоць і смуглы ад сонца і ветру, але гожы і паглядны, вочы жывыя і заўсёды блішчаць на іх слёзы".
Паэзія аказвае вялікі ўплыў на жыццё не толькі грамадства, але і асобнага чалавека. Яна перагортвае штодзённыя погляды і меркаванні людзей, усё, што было нязначным, становіцца важным. І наадварот, рэчы, якія раней вылучаліся на першы план, становяцца другараднымі.
Асабіста для мяне паэзія з'яўляецца выратаваннем ад таго свету і часу, дзе я жыву. Азіраючыся вакол, я бачу толькі хлусня і жорсткасць грамадства. Людзі сталі думаць толькі пра сябе, грошы замяняюць сяброў і родных, забойствам дзіцяці ўжо нікога не здзівіш. Часам мне здаецца, што свет сышоў з розуму ...
Таму, каб не зламаць пад цяжарам і прыгнётам гэтых думак і разважанняў, якія толькі ўводзяць у падушаны стан, я імкнуся выплёскваць свае эмоцыі на творчасці. У сваіх вершах або малюнках я паказваю ўсё, што адбываецца ў мяне ўнутры. Для многіх людзей гэта не рашэнне, так як яны баяцца вымовы грамадства на сваю паэзію і таму імкнуцца яе не паказваць. На маю думку, гэта толькі пагаршае іх стан, яны становяцца яшчэ больш замкнёнымі ў сабе, што можа прывесці да адмоўных наступстваў.
Можа быць гэта і дрэнна, але для мяне меркаванне людзей, якія не блізкія мне, абсалютна абыякава. Часта я проста не ўспрымаю крытыку, але не з-за таго, што лічу сваю паэзію дасканалай. А толькі таму, што мяркую, калі вершы ідуць ад сэрца і пішуцца ў парыве эмоцый, іх нельга заганяць у рамкі. Яны як вольныя птушкі павінны парыць у нябёсах, а не быць зняволенымі ў клетках стандартаў.
Роля паэзіі ў маім жыцці? ... Цяжкае пытанне, на які я не магу дакладна адказаць. Паэзія для мяне зняць з сябе негатыўныя эмоцыі, і проба сваіх сіл у творчасці, а часам проста данесці да людзей тое, што не магу выказаць простымі словамі
Расла пры дарозе маленькая сцяблинка и радавалася сонцу .Ишоу для чалавек и прыбиу ботам сцяблинка да зямли . Пачала вянуць сцяблинка ,пакрывацца прыдарожным пылам .Мабыть , быу бы ей канец . Але па той дарозе ишоу з кийком добры чалавек и зауважыу бедную сцяблинку .Спыниуся , уткнуу свой киек падняу и падвязау да яго сцяблинку . Зямлю падрыхлиу и вадзицай палиу .
Объяснение:
Здзиуляцца? (Наверно)
ответ:Дзень стаяу́ сонечны и цёплы. Вецер сцих зусим, и у́ цёмным небе запалилися першыя зорки. З усходам сонца лисце на дрэвах и трава ззяли пазалотай
Объяснение:
о, как приятен был лес утренний парк, умытый дождем, когда, спустя три часа, мы пошли прогуляться в нем, восхищенно и удивленно глядя вокруг.